woensdag 14 mei 2008

Stilte...


Het is inderdaad stil op dit blog. Ik weet ook niet onmiddellijk wat ik zoal positiefs kan vertellen. Enkele maanden sukkel ik met rugklachten en ben daarvoor ook in behandeling bij de kinesiste. Nu blijkt echter dat een deel van mijn klachten te wijden is aan versleten kraakbeen aan rechterheup. Men raad mij aan wat kalmer aan te gaan doen en zeker minder lange afstanden te gaan wandelen. Dus, mijn inschrijving voor de prachtige Holemarsch op 30 mei in Duitsland mag ik wel vergeten De plannen om dit jaar opnieuw mee te gaan voor de wandelweek in Denemarken mag ik ook zowat vergeten. Mijn deelname aan 100 km Oxfam Trailwalk in Eupen? Ik zou het eigenlijk niet mogen doen, maar ik zeg nog niets definitiefs. (Misschien een laatste keer een 100 km tocht?)
Allemaal nog niet zo erg zou je denken, je kan toch ook korte wandelingen maken! Inderdaad!
Ik loop al meer dan een jaar met de gedachte om, eens op brugpensioen, naar Compostella te wandelen. Meer dan een jaar zoek ik op internet allerlei informatie om zo goed mogelijk voorbereid op pad te gaan. Mijn eerste aankopen zijn ondertussen gedaan: een rugzak en een paar wandelstokken. De wandelstokken moeten mij helpen de zware rugzak gedurende zo een 3 a 4 maand te dragen. Dagelijks volg ik op allerlei blogs de wedervaren van andere Compostellagangers. Ik leef er echt naartoe… en dan krijg je te horen dat je wat minder moet gaan wandelen.

3 opmerkingen:

Guy (= Gwy) zei

Nooit wanhopen.
Uit mijn camino wil ik het volgende vermelden over een Nederlandse dame. Nog geen 60 jaar oud was zij door problemen in haar bekken veroordeeld tot een zittend bestaan. Zij bleef niet bij de pakken zitten, en legde de gelofte af, dat als zij opnieuw zonder rolstoel, zonder rollator, zonder krukken zou kunnen gaan, zij naar Santiago zou stappen.
....
En terwijl ik naar Santiago stapte, was ook die dame van 63 jaar, onderweg.

de zwakke schakel zei

In mijn 55 jarig bestaan heb ik het dikwijls moeilijk gehad,daar hebben we,het nu en dan eens over gehad.
De moed heb ik nooit laten zakken,ondanks de twijfels,dit mankement,zal Uook niet klein krijgen,neem het van mij gerust aan.
De lange afstandswandelingen,die we samen hebben gedaan,halveren en Ge zult nog een grote peet zijn,hou er aub. de moed in J.Walker!!!!!!!!

snuggyke zei

Hey paps,
Ook even een steuntje in de rug van ons. we weten dat dit voor jou voorlopig een zware dobber betekent maar we geloven er ook in dat alles goed komt mits de nodige rust. We gelove,n erin dat je volgend jaar klaar zal staan om te vertrekken naar Compostella en wij zullen de eersten zijn om je te komen toejuichen aan het startpunt.

Dikke kussen van ons en je kleinkindjes