Het leuke aan Internet

Enige tijd terug ging ik eens op zoek naar naamgenoten via Google. Ik wist dat wij in Frankrijk nog verre familie moesten hebben: mijn grootvader was van Wallonië en zijn vader was Fransman. Ik herinner me van in mijn jeugd dat we in Frankrijk soms familie ontmoetten niet zo ver van Compiègne. Ik stam af van een schippersfamilie en wij kwamen met ons binnenschip veel in Frankrijk.
Ik vond iemand met de naam Christian Coclez (net zoals mijn broer). Ik trok mijn stoute schoenen aan en schreef in mijn beste Frans een email naar Christian (nie simpel). Ik kreeg al vlug een mailtje terug en wat bleek? Christian is de kleinzoon van het verre familielid Ernest, welke ik mij nog herinnerde van uit mijn jeugd. Hij zelf is de zoon van Roland Coclez – mijn grootvader en mijn oudere broer noemen beide ook Roland Coclez. Nog meer? Zijn zoon noemt… Clement Coclez. Het is allemaal toch even slikken hoor!
Ik mail terug dat ik volgend jaar te voet naar Compostela ga, en daar Compiègne op mijn route ligt, ik wel zou willen kennis maken met deze tak van de familie.
Kreeg mailtje terug dat ze heel graag met mij zouden kennis maken en dat ze ter gelegenheid van mijn bezoek een etentje zouden organiseren met de rest van de familie. En als kers op de taart bieden ze me, om te overnachten, een leegstaande studio naast hun huis aan.
Vandaag kreeg ik opnieuw een berichtje via Facebook van een ander familielid aldaar en begin ik de familiestamboom beetje bij beetje te snappen.